Strona główna > Patron parafii

Żywot Świętego KazimierzaUrodził się 3 października 1458 r. w Krakowie na Wawelu jako syn królewski z rodu Jagiellonów. Rodzicami jego byli król Kazimierz Jagiellończyk i Elżbieta Rakuska. Wychowywany w krakowskim grodzie pod kierunkiem historyka ks. Jana Długosza w duchu głębokiego patriotyzmu i religijności. Od dzieciństwa żywił gorące nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Jemu przypisywano autorstwo pieśni maryjnej "Dnia każdego Boga mego Matkę duszo wysławiaj". Nie jest ono jednak pewne. Posiadane duże zdolności, zdobyte wszechstronne wykształcenie, duże umiejętności jednania ludzi dysponowały młodego królewicza do szybkiego zaangażowania przez ojca w sprawy państwowe i dynastyczne. Angażowanie przez ojca w zarządzanie krajem i sprawy ojczyźniane nie nęciło zbytnio królewicza. Nawet pozostając w kontakcie z doradcami królewskimi zwłaszcza z humanistą Kallimachem i Piotrem z Bnina nie rozbudził zainteresowań politycznych. Wysłany w 1471 r. na Węgry z nieliczną armią, gdzie obiecywano mu koronę, powrócił do kraju bez niej. Wyprawa zakończyła się fiaskiem. W 1483 r. król wysłał go na Litwę do Wilna mianując podkanclerzem. Tam zachorował na gruźlicę. Zmarł w Grodnie mając 26 lat, 4 marca 1484 r. na rękach krakowskiego biskupa Rzeszowskiego. Pochowano go w Wilnie. Wileńska katedra stała się wkrótce ośrodkiem kultu młodego Jagiellończyka. W 1518 r. król Zygmunt Stary zwrócił się do Rzymu z prośbą o kanonizację Kazimierza. Kult został zatwierdzony w 1521 r. przez papieża Leona X. Bulla zatwierdzająca kult zaginęła, dlatego w odpowiedzi na starania Zygmunta III Wazy, papież Klemens VIII wydał powtórnie bullę kanonizacyjną (1602 r.) i zatwierdził teksty liturgiczne o Świętym. W 1602 r. otwarto grób i znaleziono w nim nienaruszone ciało Świętego. Po włączeniu Litwy do Związku Radzieckiego w 1953 r. relikwie św. Kazimierza zostały przeniesione z katedry wileńskiej do kościoła św. Piotra i św. Pawła w Wilnie. Dopiero w 1991 r. powróciły na pierwotne miejsce. Święty Kazimierz został ogłoszony za jednego z głównych patronów Polski i Litwy. Pius XII ogłosił go w 1950 r. patronem młodzieży litewskiej. Zwany "ojcem i obrońcą ubogich i uciemiężonych" nadal pozostaje ich orędownikiem. W 1960 r. Kawalerowie Maltańscy obrali sobie św. Kazimierza za głównego patrona. Święty Kazimierz uchodzi za jednego z najbardziej popularnych świętych polskich. Wysuwany jest jako wzór czystości życia, zdecydowanej postawy wobec podejmowanych i realizowanych postanowień, miłosiernej miłości wobec potrzebujących i cierpiących. Ikonografia przedstawia Świętego z Jagiellonów w stroju królewskim z lilią w ręku lub klęczącego przed drzwiami katedry. W ikonografii atrybutem Świętego jest mitra książęca. Przedstawiany także ze zwojem w dłoni, na którym są słowa łacińskiego hymnu: "Omni die dic Mariae" - ku czci Matki Bożej, do której św. Kazimierz miał wielkie nabożeństwo. Często przedstawia się w stroju książęcym z lilią w ręku lub klęczącego nocą przed drzwiami katedry - dla podkreślenia jego gorącego nabożeństwa do Najświętszego Sakramentu.Z życia św. Kazimierza opisanego przez współczesnego autora (rozdz. 2-3; Acta Sanctorum Martii 1, 347-348) Skarbem dlań były przykazania Boże Niewypowiedziana i najszczersza miłość ku Wszechmogącemu Bogu w Duchu Świętym tak bardzo ogarniała serce Kazimierza, tak obfitowała i wylewała się na zewnątrz z głębi serca ku bliźnim, iż nic nie było dlań przyjemniejszym, nic bardziej upragnionym, jak wszystko swoje, a także i siebie samego oddać ubogim Chrystusa, podróżnym, chorym, więźniom i strapionym. Dla wdów, sierot i uciśnionych był nie tyle opiekunem i dobroczyńcą, ile ojcem, synem i bratem. Wiele zapewne należałoby pisać, gdyby się chciało przedstawić po kolei jego wszystkie dzieła gorącej wobec Boga i bliźniego miłości. Trudno wypowiedzieć albo wyobrazić sobie, jak bardzo przestrzegał sprawiedliwości, ile okazywał roztropności, jak bardzo jaśniał odwagą i stałością, a wszystko w tym wieku, w którym człowiek zazwyczaj skłonny jest do złego. Codziennie zalecał ojcu przestrzeganie sprawiedliwości w rządach królestwem i poszczególnymi ludami. A jeśli czasem przez niedopatrzenie czy ludzką ułomność zdarzały się tutaj zaniedbania, Kazimierz nie omieszkał nigdy wypomnieć tego z łagodnością i pokorą. Sprawy biednych i uciśnionych brał jak swoje własne w obronę, toteż został przez lud nazwany obrońcą biednych. Nigdy też, chociaż był synem królewskim i najpierwszego rodu, nie okazał się przykrym w rozmowie i w spotkaniu z ludźmi prostymi i niskiego pochodzenia. Pragnął raczej należeć do łagodnych i ubogich duchem, których jest królestwo niebieskie, niż do sławnych i potężnych na tym świecie. Nie pragnął ziemskich zaszczytów ani władzy, nie chciał też nigdy przyjąć ich od ojca, bojąc się, aby kolce bogactw, które Pan nasz Jezus Chrystus nazwał cierniami, nie zraniły ducha ani nie spowodowały zakażenia sprawami świata. Wszyscy jego domownicy i zaufani, mężowie czcigodni i szlachetni, którzy znali go doskonale - niektórzy z nich żyją aż dotąd - zgodnie poświadczają i stwierdzają, że Kazimierz zachował dziewictwo przez całe swe życie, aż do ostatniego dnia.Litania do świętego KazimierzaKyrie, elejson, Chryste, elejson, Kyrie, elejson.Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.Ojcze z nieba, Boże,Synu, Odkupicielu świata, Boże, Duchu Święty, Boże,Święta Trójco, jedyny Boże, - zmiłuj się nad nami.Święta Maryjo, módl się za namiŚwięta Boża Rodzicielko,Święty Kazimierzu, Patronie narodu polskiego,Święty Kazimierzu, jasna gwiazdo w Kościele polskim świecąca,Święty Kazimierzu, różdżko szczepu Jagiellonów,Święty Kazimierzu, Wilna skarbie i zaszczycie,Święty Kazimierzu, pośród bogactw królewskich ubóstwo miłujący,Święty Kazimierzu, pośród wygód królewskiego domu czystość nad życie lubiący,Święty Kazimierzu, ciała, świata i szatana pogromco,Święty Kazimierzu, blaskiem korony polskiej gardzący,Święty Kazimierzu, serdeczny czcicielu Boga utajonego w Przenajświętszym Sakramencie,Święty Kazimierzu, gorącym nabożeństwem ku Najświętszej Maryi pałający,Święty Kazimierzu, nieprzyjacielu bezbożnych,Święty Kazimierzu, ziemskiej ojczyzny twojej pobożny miłośniku i obrońco,Święty Kazimierzu, do ojczyzny niebieskiej przewodniku cudowny,Święty Kazimierzu, lilio niewinności przed tronem Boga wiernie kwitnąca,Święty Kazimierzu, ojcze ubogich,Święty Kazimierzu, młodzieńcze niepokalany,Święty Kazimierzu, aniele wcielony,Święty Kazimierzu, chwało, wzorze i pociecho,Abyśmy do wiary i pobożności ojców naszych wrócili,Aby miłość Boga i bliźniego w naszych sercach rosła,Abyśmy wśród utrapień i przeciwności mężnie przy wierze świętej dotrwali,Abyśmy Kościół rzymski i najwyższą Głowę jego gorącym sercem kochali,Abyśmy pasterzy naszych duchownych szanowali, a z nauki ich życia cnotliwego pobudkę do świętości mieli,Abyśmy wśród nieszczęść i utrapień błogosławili wyroki Boskiej Opatrzności,Aby młodzież nasza za przykładem i przyczyną św. Kazimierza pobożność i czystość miłowała,Abyśmy w powodzeniu i pociechach wdzięczni i pokorni Bogu byli,Abyśmy krzyż codziennych przykrości naszych z miłością i odwagą nosili,Abyśmy nieprzyjaciół naszych szczerze miłowali,Abyśmy w dobrem postępując królestwo Boże pośród nas widzieć i sprawować mogli,Abyśmy, co Bóg każe, z miłością czynili,Abyśmy, co Bóg zsyła i dopuszcza, z miłością cierpieli,Abyśmy św. Kazimierza w niebie oglądali i z Nim razem Boga na wieki chwalili,Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, - przepuść nam, Panie.Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, - wysłuchaj nas, Panie.Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, - zmiłuj się nad nami.Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.Kyrie, elejson, Chryste, elejson. Kyrie, elejson.P. Módl się za nami święty Kazimierzu.W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.Módlmy się:Panie Jezu Chryste, któryś świętego Kazimierza darami swej łaski ubogacał, pośród zepsucia i dostatków niezmierzonych od grzechu zachował i wśród majestatu królewskiego ubóstwem ducha obdarzył, daj nam, prosimy, abyśmy w miłości Twojej i w wierze utwierdzeni, niewinność jego anielską naśladowali, Matkę Twoją jak On pobożnie wychwalali i, gardząc ziemskich dóbr próżnością, do niebieskich nieustannie wzdychali. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem i Duchem Świętym,